اواسط زمستان خبر ظهور ویروسی جدید و شیوع بیماری کرونا در کشور چین، پیچید و زمزمه هایی مبنی بر احتمال ورود این ویروس به کشور شنیده شد، کانون زبان ایران شاید اولین مؤسسه آموزشی بود که پروتکلهای بهداشتی را به مراکزش ابلاغ کرد، لزوم ضدعفونی کردن مداوم مراکز، اجبار استفاده کارکنان، مدرسین و زبان آموزان از ماسک، اطمینان از جریان هوا در کلاس ها و غیره. برای خیلی از همکاران کانون زبان و خیلی از هموطنانمان واژه 'پروتکل' در آن زمان چقدر غریب و ثقیل بود غافل از اینکه چندی بعد همه در مکالمات روزمره شان چنان از این واژه استفاده می کنند که انگار کاربرد این واژه را در دوره ی ابتدایی آموخته اند!
اواخر زمستان ٩٨ بود که سایر نقاط جهان و لاجرم کشور ما نیز درگیر بیماری کرونا شد، خانواده ها برای حفظ سلامتی فرزندانشان کمتر تمایل به شرکت آنها در کلاس های درس داشتند، به هر حال یادگیری مهمتر از جان فرزندانمان که نیست! حق هم داشتند انتظار رعایت همه نکات بهداشتی و رعایت فاصله های اجتماعی از کودکان پرانرژی و بازیگوش که قبل از این آموزشی در این زمینه ندیده بودند انتظار زیاد و شاید عجیبی بود، به علاوه آنروزها هنوز ماسک زدن عادی نبود و حضور مدرسین و زبان آموزان با ماسک سر کلاسها، غیرمعمول بود. یکی از همکاران کانون به شوخی می گفت ماسک میزدیم وقتی ماسک زدن مُد نبود! آن روزها کسی فکرش را هم نمی کرد چندی بعد ماسک به بخشی از پوشش آدمها تبدیل شود و خارج شدن از خانه بدون استفاده از آن بشود کاری عجیب و شاید شرم آور!
چهار جلسه مانده بود به پایان ترم زمستان کانون که ستاد ملی مبارزه با کرونا تصمیم به تعطیلی همه مدارس و مراکز آموزشی گرفت، پس کلاسهای کانون زبان هم تعطیل شدند در حالیکه طبق تقویم آموزشی کانون، جلسات آموزشی تمام نشده ث بود و بعد از آن هم زبان آموزها باید آزمون می دادند.
برگزاری آزمونها مشکلی نداشت چرا که یکسالی بود که کانون زبان تمام آزمونهای خود را به صورت آنلاین و برخط برگزار می کرد، برگزاری موفق آنلاین آزمونها برای حدود سیصد هزار زبان آموز در هر ترم در فرصتی محدود، سرمایه ی گرانسنگی را در اختیار کانون گذاشته بود تا در این شرایط خاص هم از آن بهره بگیرد و ازین آزمون سربلند بیرون آید که همینطور هم شد...
فقط می ماند ٤ جلسه آموزشی باقیمانده، با یک برنامه ریزی فشرده و تلاش شبانه روزی بهترین مدرسان و کارشناسان کانون به همراه تیمهای متعدد فیلمبرداری و تدوین دست به دست هم دادند و در مدت کوتاهی ویدئوهای تدریس تمامی محتوای آموزشی ٤ جلسه آخر تمام سطوح کانون زبان را ضبط و آماده کردند و در دسترس زبان آموزان قرار دادند. چهار جلسه کلاس در ١٤ سطح کودک، ١٣ سطح نوجوان و ١٨ سطح جوان و بزرگسال باکیفیتی کم نظیر.
بهار شد... چه بهاری!
بقول سایه بهار آمد گل و نسرین نیاورد، نسیمی بوی فروردین نیاورد...
هیچ چیز این بهار به بهارهای دیگر شبیه نبود، نه رفت و آمدی، نه دید و بازدیدی، نه عیدی و شادیهای کودکانه ای...
کشور در شرایط قرنطینه بود و از مؤسسات آموزشی هم نواهای خوشی به گوش نمیرسید، برخی از مؤسسات دلخوش کرده بودند که بعد از تعطیلات، غوغای کرونا فروکش خواهد کرد و کلاسها به روال معمول برگزار خواهد شد، برخی نیز به حکم آسمان تن داده بودند و در گوش هم نجوای تعطیلی مؤسسه، کاهش و تعدیل نیروی انسانی و پیش گرفتن سیاست های انقباضی و پنهان شدن تا عبور غول کرونا را می خواندند.
گفتگوی غالب در آنروزها در مورد کانون زبان هم شبیه همین بود، به هرحال کانون یک سازمان شِبه دولتی بود و مگر نه این است که سازمانهای دولتی بروکراتیک هستند و کُندی و دیر وفق یافتن با شرایط با ذات دیوانسالاری و بروکراسی عجین شده است؟
آسانترین تصمیم، تعطیلی کلاسها و معرفی همکاران به تأمین اجتماعی برای دریافت بیمه بیکاریشان بود! کاری که خیلی از مؤسسات آموزشی دیگر انجام دادند.
اما کانون زبان تسلیم شرایط نشد و راه دشوار برگزاری آنلاین تمام کلاسهایش را پیش گرفت، علت انتخاب و این تصمیم سخت، تعهد کانون بود، تعهد کانون به زبان آموزان و والدین آنها که کانون را انتخاب کرده بودند و سالها و نسل ها همراه کانون زبان بودند، آخر ۹۵ سال است که ایرانیان به کانون زبان‌شان اعتماد کرده‌اند.
همچنین تعهد کانون به مدرسین و کارکنانش که عضو خانواده بزرگ کانون بودند.
اما آنلاین برگزار کردن کلاسهای کانون چالشهای فراوانی را به همراه داشت چرا که باید یک کلاس کامل با تمامی ابزارهای تعاملی و به صورت زنده با صوت و تصویر ایجاد میشد، چیزی که شایسته نام پرافتخار کانون زبان ایران باشد.
اولین چالش تعداد بالای مخاطبین کانون زبان و نیاز به برگزاری همزمان تعداد زیادی از کلاسها بود، امری که در روزهای نخست برگزاری کلاسها تا متعادل شدن توزیع زبان آموزان بر روی سِرورهای متعدد و پرقدرت کانون دشواری هایی را در این مسیر ایجاد کرد اما با همت مجدانه و تلاش شبانه روزی همکاران فنی کانون این مشکل کم کم حل شد.
چالش دیگر فراهم کردن و ارائه محتوای کلاسهای حضوری در بستر کلاسهای آنلاین بود؛ کارشناسان معاونت آموزش و پژوهش کانون آستین بالا زدند و تمام عکس ها، فایلهای شنیداری، فیلمهای آموزشی، متون مورد نیاز و هر آنچه که برای تدریس بهتر مدرسین در کلاس لازم بود را دیجیتال کردند و در سامانه‌ها بارگزاری کردند، امری که در هیچ یک از سامانه های آموزش آنلاین کشور نظیر نداشت و ندارد.
چالش مهم و بزرگ دیگر، آموزش چند هزار مدرس و چند صد هزار زبان آموز برای کار با سامانه های آنلاین، پاسخگویی مشکلات آنها و پشتیبانی از سامانه ها بود.
برای این مهم هم کانون زبان بسرعت اقدام به تشکیل واحد پشتیبانی و خدمات مشتریان(سی آر ام) کرد، واحدی که جای خالی آن در کانون زبان همیشه احساس می شد.
گروههای متمرکز آی تی شکل گرفتند و تلاش شد تا همه کارمندان شعب ٣٠٠گانه کشور به یک متخصص کار با سامانه های آنلاین تبدیل شوند، ساخت ویدئوهای آموزشی و برگزاری کلاسهای تمرینی برای مدرسین کانون از دیگر اقدامات انجام شده در این زمینه بود.
یکی دیگر از اقدامات بدیع و منحصر بفرد کانون زبان در این دوران پاسخ به مشکل زبان آموزانی بود که به هر دلیل از جمله ضعف شبکه اینترنت یک جلسه کلاس را از دست می دادند؛ درخواستی ساده از کارشناسان و مدرسین برتر کانون زبان ایران شد: لطفا پادکستهایی از تدریس تمامی دروس تمامی سطوح تهیه کنید به گونه ای که این پادکستها و فایل متنی همراهشان بتوانند آموزش را به صورت خودآموز محقق کنند. حاصل این درخواست تولید مجموعه ای فاخر شد که در تاریخ کانون زبان ایران بی سابقه بود.
اکنون که سومین ترم آموزش آنلاین کانون زبان ایران در حال اتمام است و قریب به بیست هزار کلاس بر روی سامانه های آنلاین کانون زبان ایران با موفقیت برگزار می‌شود، کانون زبان میراثی ارزشمند را در حوزه آموزش بر جای گذاشت، میراثی که به فرزندان ایران زمین اجازه میدهد در دوردست ترین شهرهای کشور نیز از امکان آموزش زبان های عربی، انگلیسی، اسپانیایی، آلمانی، فرانسه، روسی و ایتالیایی توسط بهترین اساتید کشور بهره مند شوند و حتی علاقمندان به زبان فارسی را از سرتاسر جهان به کلاسهای کانون زبان ایران بکشاند. میراثی که قطعا پس از گذشت کرونا نیز ماه تابانش بر آسمان آموزش کشور خواهد درخشید.
پس حالا که بر قله موفقیت در این حوزه مهم آموزشی ایستاده‌ایم، از تک تک همکاران و مدرسین عزیزی که صبورانه در طی این مسیر دشوار کانون زبان را یاری کردند سپاسگزاریم و دستشان پرمهرشان را به گرمی میفشاریم.